Search

Courgette en venkel met kruidenkaas en walnoten

I’m a happy person, zou je kunnen zeggen. Ik zie de dingen doorgaans van de goede en zonnige kant. En ik geloof ook echt dat alles een reden heeft. Je ziet niet altijd direct wat die reden is. Maar alles hééft er wel één. Want je kan zelfs uit de rotste dingen veel leren en er sterker en ook zachter en dus beter van worden. Ik heb al veel geleerd, vind ik. Meer dan een gemiddelde 31-jarige. Dat denk ik wel.
Hoezeer ik ook mijn best doe, dat Mijn Mama aan het doodgaan is, daar vind ik niet veel zonnigs aan. Ik denk ook niet dat ik dat ooit ga vinden. Het is schijt. En ook kak. En ik ben al sterk en zacht en goed genoeg. Dus laat haar gewoon maar leven.
Al duizend keer heb ik het gezegd tegen De Kosmos, maar nee…
Neeeeeeeeee, die fucking klotekanker moet en zal mij blijkbaar iets leren?!

I’m a happy person. Maar zelfs happy persons hebben hun grenzen. En ik loop ertegenaan, tegen de mijne. Als mijn huis vies is (echt vies, met plukken kattenhaar en kleine spinnetjes in hoekjes en zo) en als ik leef op plattekaas, pinda’s en appels en als de bakkerin van hiertegenover mij terug bij mijn voornaam begint te noemen, dan is het niet goed.
Het is niet zo goed nu.
Knutselen met eten is mijn passie. En mijn hersenspinsels op papier zetten ook wel. En passies zijn beste vrienden, op shitty days. Boules de Berlin zijn dat niet. Daar moet ik mezelf regelmatig aan herinneren.
Ik had al enkele dagen niet gekookt, noch geblogd. En ik had er ook helemaal geen zin. ’t Was van moetens, toen ik aan deze salade begon. Want een blog moet je met regelmaat spijzen, zegt de vakliteratuur. (De vakliteratuur zegt ook dat een blog shinyhappy thoughts moet uitstralen. Oei… Doodgaan past daar niet in, vermoed ik?)
Maar ik begon dus aan mijn salade toen. Tergend traag. Stapels verbeterwerk negerend. En ook de kanker van mijn moeder negerend.
Rust keerde even terug in mijn hoofd. Elk blaadje veldsla, blackberry tomaatje en bolletje kruidenkaas legde ik met veel liefde op een prachtige schaal. And all is well. And life is good. 
Hoezeer ik soms ook het noorden kwijt ben nu, er zijn wel degelijk nog zekerheden in het leven. En beste vrienden zijn er daar één van.
courgette en venkel met kruidenkaas en walnoten

Ingrediënten voor één grote eter:

1 courgette
½ venkel
10 blackberry tomaatjes (donkere tomaatjes), gehalveerd
2 handenvol veldsla
1 lente-uitje, in fijne ringetjes
12 kruidenkaasbolletjes
handvol walnoten, heel grof gehakt
1,5 kl olijfolie
1 kl walnootolie (of olijfolie)
1 kl sherry-azijn (xeresazijn)
versgemalen peper en grof zout

Bereiding:

  1. Verwarm de oven voor op 200°C.
  2. Snijd de courgette in plakken van ongeveer 0,5 cm. Verwijder de harde kern net niet helemaal uit de venkelknol. Als je een randje laat zitten, dan blijven de venkelrokken beter samenzitten wanneer je hem snijdt. Snijdt dus ook de venkel in plakken van ongeveer 0,5 cm. Het maakt niet uit als de venkel hierbij wat uit elkaar valt.
    Schep de courgette en venkel in een kom om met 1,5 kl olijfolie en voldoende versgemalen peper en grof zeezout.
    Leg een vel (herbruikbaar) bakpapier op een bakplaat en schik de groenten hierop, zo weinig mogelijk op elkaar gestapeld. Plaats 20 minuten in de oven en laat vervolgens even afkoelen.
  3. Verwijder de kleine stammetjes van de veldsla, zodat je individuele blaadjes hebt in plaats van trosjes. Schep de sla goed om met de walnootolie, de sherry-azijn, het merendeel van de lente-ui (hou wat achter de hand voor de garnering) versgemalen peper en grof zeezout.
  4. Knutsel!
    Of ook niet, als je daar geen zin in hebt.
    Ik leg eerst de veldsla op een platte schaal. Daarop schik ik de geroosterde courgette en venkel. En dan volgen de tomaatjes, kruidenkaasbolletjes en walnoten. Tot slot nog een sprinkle van de overgebleven lente-uitjes en klaar!

courgette en venkel met kruidenkaas en walnoten
Het moest er even uit…

Ik wil niet choqueren met mijn blogpost. Soms moet het er gewoon uit. Een beetje schrijven lucht dan op. Misschien wist je al dat Mijn Mama terminale kanker had, door eerdere posts als kurkumastoofpotje met wortel, paprika en linzen, broccoli en geroosterde biet met avocado en feta of appeltaartje metmijnmama. Misschien niet. In elk geval is het niet mijn bedoeling iemand tegen de borst te stoten met mijn tekstjes. Behalve die kanker dan. Die wil ik wel keihard op zijn lelijke smoel kloppen.

 

2 reacties

Geef een reactie

Search
Dropbar Content
Schrijf je hier in voor onze nieuwsbrief

En ontvang allerlei leuke extra’s, zoals seizoens kalenders, weekmenu’s en nog veel meer!