Zoeken

Ons Mama – Een afscheid

Ons Mama is niet meer…
Ze heeft de strijd verloren tegen dat afschuwelijk monster dat wij braaf en voorzichtig ‘kanker’ noemen. Op 25 juli namen wij afscheid van haar tijdens een mooie en persoonlijke ceremonie.
Hoezeer ik ook van eten hou, ik kan onmogelijk gewoon terug beginnen bloggen over prinsessenbonen en broccoli’s. Ik moet, ook hier in Karola’s Kitchen, de dood van Mijn Mama een plaats geven. Daarom wil ik graag de teksten die mijn zus, broer en ikzelf voor haar schreven de wijde wereld insturen. Wie weet komen ze dan ook wel bij haar terecht…


 

Elke:
Zoals jij er was voor ons als wij je nodig hadden,
zo zijn wij er voor jou

Zoals jij voor ons gezorgd hebt toen we ziek waren,
zo zorgen wij voor jou

Zoals jij ons steeds steunde en respecteerde in de keuzes die wij maakten,
zo staan wij nu achter jou

Zoals jij van ons gehouden hebt,
zo houden wij van jou

Kwinten:
Treur niet om mij, want ik heb liever dat Mijn Mama rust heeft, dan dat ze elke dag pijn moet lijden, zonder hoop op verbetering.
Uit deze hele ervaring heb ik een levensles meegekregen: Wij mensen appreciëren dingen vaak te weinig.
Het was pas toen moeder werd gediagnosticeerd dat ze haar zorgen en verplichtingen kon laten varen.
Toen we pas het nieuws hadden vernomen en wij de mogelijke opties aan het bespreken waren, vertelde ze mij dat dit de eerste keer was in haar leven dat ze zich vrij kon voelen.
Toen heeft ze een tijd lang ten volle geleefd, veel dingen gedaan en herinneringen gemaakt.
Kort daarna kwam dan een lange lijdensweg, die ze heeft getrotseerd met de kracht van een leeuw.
Nooit uitte ze negatieve gevoelens, geen geklaag en geen spijt van haar beslissing, hoe hard de ziekte haar ook aanpakte.
Het brak mijn hart dat ze, ondanks dat zij er zo ontzettend erg aan toe was, zich nog steeds bekommerde om mij, terwijl ik alleen maar wou dat ze eens aan zich zelf zou denken.
Ik herinner me mijn moeder als een lieve, zorgzame vrouw, iemand met een zeer groot hart. Een hart dat het vaak moeilijk had om dingen van zich af te kunnen te zetten.
Zij was een gever, ze was helemaal geen nemer.
Zelf was ze nooit te laat, maar als iemand anders te laat was, was het uiteraard geen probleem voor haar.
Het siert haar, zeker nu in onze gedachten, maar ik denk ook dat ze hierdoor zichzelf nooit helemaal heeft kunnen ontplooien.
Ik heb met haar samen gewoond, van voor ze ziek was, tot toen ze ziek werd, tot het allereinde. Het was een zeer zware periode voor de ziel, maar ik zou die tijd nergens anders gespendeerd willen hebben.
Als ik terugdenk, dan heb ik alleen mooie herinneringen, ze is iemand die ik tot mijn allerlaatste dag in mijn hart zal meedragen.
Een inspiratie en een voorbeeld van een trouw, liefdevol persoon.

Elke:
Moeder ben je niet voor even,
moeder ben je voor altijd
Van binnenuit verweven,
buiten plaats en buiten tijd

Bij alles wat wij doen, zal je bij ons zijn
Waar wij ook gaan, jij zal naast ons staan

Want jij bent wij
en wij zijn jij

Karolien:
Hey mam.
Kheb da rokske aan da ge wou. Ni mijn jeans met gaten, zoals ge mij absoluut verboden had. Grappig… Da’s echt het enige verbod da’k mij kan herinneren van de voorbije 31 jaar. Da’k bij de cheerleaders zat vond ge verschrikkelijk, ma da kwam ik pas vele jaren nadien te weten. Mijn nieuwe bril vond ge lelijk, maar da zei ge mij pas vorige week. – Die heb ik wel aangedaan, sorry. Da’k ineens geen vlees meer at en dan geen brood en dan geen spaghetti… Niet één keer hebt ge derover gezaagd! Ook al vond ge’t allemaal bedenkelijk. En dan die jeans me gaten… Da kon ge wel moeilijk wegsteken eigenlijk.
Gebt ons altijd ons goesting laten doen, nooit hebt g’ uw mening opgedrongen. Da maakt da El, Kwint en ik zo verschillend en toch helemaal onszelf zijn. Onbeschrijflijk dankbaar ben ‘k u daarvoor.
Ma genoeg over mij. Nu ga ‘k mijn tekst voorlezen over u. Mijn mamsie:

Mam haalde altijd alles uit het plastiek.
’s Avonds aten we vaak boterhammen. Maar al snel had ik door dat “boterhammen eten” er bij ons anders aan toeging dan bij vriendinnetjes. “Boterhammen eten”, dat was feest. Altijd. Elke dag.
En bij feest hoort er geen plastiek op tafel. Zo heeft mam ons dat geleerd.
Dus de schijfjes kaas en het stuk brie en de sneetjes hesp en de tantYvonneworst… die legde ze op grote borden. Kaas bij kaas en vlees bij vlees. Want één van haar eigenzinnige kinderen wou niet meer van de brie eten als die tegen de worst had gelegen.
Het brood ging in de broodmand. Eventuele koffiekoeken in het koffiekoekenmandje. De schijfjes tomaat en komkommer in een stenen kommetje, net als enkele blaadjes sla.
De confituurtjes mochten wel in hun glazen pot blijven. Ze deed er een lange smalle lepel in en het deksel liet ze steevast in de keuken achter.
Altijd. Elke dag.
Mam is een voorbeeld voor gastvrijheid en gezelligheid. Niet alleen voor mij, durf ik zeggen. Ze wordt erom geprezen, in Gent en Limburg en ver daarbuiten.
Zelfs toen ze zelf niet meer kon eten en geen boodschappen meer kon doen, waren de instructies duidelijk: “Er moeten àltijd speciale chipskes en goeie koekskes in huis zijn voor als er mensen komen.” Altijd.
Zelfs in de laatste minuten voor haar dood, spoorde ze mij tot twee maal toe aan om de dokter wat te drinken te geven. Dat was mam.
Haar creativiteit en originaliteit waren subtiel maar onmiskenbaar. Wanneer ze bij me kwam eten, bracht ze altijd een geschenkje mee. Van in cadeaupapier verpakte ananassen tot mooie potjes zeezout. Ze wist mij altijd te verrassen. En elke keer toonde ze hoe goed ze mij kende en hoe graag ze mij zag.

Van subtiliteit was er op Kerstavond echter nog weinig sprake. Cadeautjes werden weken op voorhand reeds verzameld en verpakt. Metershoge stapels trokken 24 uur per dag onze aandacht onder een veel te kleine kerstboom. En tijdens het feest vormde Het Openen Van De Cadeaus altijd het belangrijkste onderdeel van de avond. Memorabel. Ik heb het haar nog gevraagd: “Mam… Hoe moeten wij nu Kerst vieren zonder u??” Ze glimlachte en zei dat we dat goed zouden doen.
Zo was mam. Er vast van overtuigd dat we alles altijd wel goed zouden doen.
Nooit geloofde ze niet in ons. Nooit twijfelde ze aan onze keuzes, zelfs al was ze er niet mee akkoord. Daar ben ik haar onbeschrijflijk dankbaar voor. En ik kan alleen maar hopen dat ik opnieuw een plek vind waar ik zo mezelf mag zijn als in haar nest. Dank je mam. We gaan dat goed doen.

Kwinten:
(fragment uit zijn nummer ‘De Weg’, uit 2011)
Mama
Kan u nooit genoeg bedanken voor uw daden
Als gij me niet had gemaakt had ik zelfs nooit bestaan
En ‘k besef best, da’s simplistisch gezegd
Maar ik besef wat ik zeg
Want mijn liefde is echt
Ge zijt slim, interessant en ook vindingrijk
‘k Wil u bedanken voor een pracht van een kindertijd
Ik ben eerlijk, ik voel mezelf gezegend
Met een pracht van een moeder
Wat ge doet is niet vanzelfsprekend

Elke:
Huil niet mijn engeltjes,
want elke traan is een mooie herinnering waard

Wees niet bang mijn meisjes,
want ik heb je geleerd hoe je je weg moet gaan

Wees niet boos mijn jongen,
want eenieder heeft zijn tijd om te gaan

Treur niet te lang mijn schatten,
want ik zal bij je zijn waar je ook gaat

handen mam en El

19 reacties

  1. Dag mevrouw Olaerts, of Karolien (dat mag ik nu zeggen, nu ik afgestudeerd ben)

    Ze zeggen wel eens op Edugo Lo: “Olaerts, da’s een strenge!”
    Ikzelf heb dat ook mogen ondervinden, in het vierde middelbaar kwam ik op Edugo terecht. Je gaf integrale opdrachten en was inderdaad “streng”.
    Wat heb ik gevloekt op de “rode draad”-opdracht, vooral als je me na mijn presentatie vriendelijk meedeelde dat mijn Powerpoint “op niets trok”.
    Nu ondertussen 3 jaar later studeer ik rechten aan de VUB en ben ik dankbaar, dankbaar voor wat je me leerde.
    Zonder enorm veel woorden of contact, leerde je elk van je leerlingen om sterk te zijn, om door te zetten.
    Je bent een voorbeeld voor velen van ons.
    Bedankt. Uw mama is trots, weet ik zeker!

    1. Mare… Ik was even stil van je mooie bericht…
      Ik las het vorige week, ’s ochtend in bed, op een moment dat ik absoluut geen zin en moed had om aan mijn dag te beginnen… Jouw reactie lezen, gaf me echter zo’n boost! Ondanks alle ellende, kon ik er weer tegenaan. Bedankt daarvoor! Ook heel fijn te lezen dat je ’t zo goed stelt. Heel veel succes nog!

  2. Ik heb niet alle teksten gelezen,het doet teveel pijn.over enkele dagen is het 6maand geleden dat mijn vader plots stierf.Op 3weken tijd van een levendige man,een fantastische vader en een geweldige opa tot een man die nooit meer wakker zou worden.
    Ik wil je heel veel sterkte wensen.Een ouder verliezen op zon jonge leeftijd wens ik niemand toe..

  3. Karolien, ook al ken ik je niet persoonlijk, nog maar pas via uw website en uw mail, en toen las ik deze teksten zo mooi, maar zo pijnlijk voor jullie. Met een moeder heb je altijd een unieke band. Dit met iedereen delen, doet je stilstaan dat dit iedere dag iedereen kan overkomen en wat doet het deugd dat je steun en vriendschap van anderen mag ontvangen, ondertussen is het al een tijd geleden maar toch wou ik ook met dit berichtje jullie steunen.

  4. Tijdens mijn zoektocht naar paasbrunchideetjes kwam ik toevallig op deze pagina terecht. Ook al ken ik jou en je familie niet: de teksten raakten me diep. Intussen zijn jullie enkele jaren verder, ben je zelf mama geworden. Met zo’n straffe mama die jij als voorbeeld had, doe je dat ongetwijfeld uitstekend.

  5. Lieve Karola – al een paar jaar volg ik je heerlijke recepten en je open en eerlijke verhalen. En nu pas lees ik deze tekst voor je mama. Wat bijzonder en mooi dat je dit met ons allen deelt. Je inspireert me. Dankjewel. Liefs, Eke

Geef een reactie

Zoeken
Dropbar Content
Schrijf je hier in voor onze nieuwsbrief

En ontvang allerlei leuke extra’s, zoals seizoens kalenders, weekmenu’s en nog veel meer!