Ik heb, van een trouwe lezeres, al eens de opmerking gekregen dat veel van mijn recepten broccoli bevatten. Een groente waar zij, surprise surprise, niet zo fan van bleek te zijn. Maar ik schijn behoorlijk overtuigend te kunnen zijn. Het tij is namelijk gekeerd en ze eet sinds enige tijd flink haar broccoli op. Dus wie ook niet echt een broccoliliefhebber is: think happy thoughts en lees misschien toch nog eventjes mee.
Een voedzame vitaminebom
Over smaken valt uiteraard niet te twisten, maar als je nog ergens in een grijze zone zit wat betreft je broccolimening, dan is het misschien interessant te weten dat dit smakelijke boompje over ongelooflijk veel kwaliteiten beschikt. Zo vormt het een zeer goede bron van calcium. 100 g broccoli (en dat zijn ongeveer vijf roosjes, daar zit je direct aan) bevat evenveel calcium als 100 ml melk. Goed voor de botten dus! Daarnaast bevat diezelfde hoeveelheid ook 50 tot 100 % van je dagelijks noodzakelijke portie vitamine C. Daās een ruime marge, maar dat hangt onder andere af van de manier waarop je de broccoli klaarmaakt. Vitamine C is namelijk warmtegevoelig en is bovendien wateroplosbaar. Als je ervoor kiest om de broccoli te koken, dan giet je dus wat van die vitamine C de afvoer in, samen met het kookvocht. Hoe langer je de groente kookt, hoe meer vitamine C er uiteraard verloren gaat. Ook moet je erop letten dat je de broccoli tijdig gebruikt. Als het struikje geel begint te worden, staat de broccoli in bloei en dan zijn er eigenlijk al behoorlijk wat van de goede stofjes verloren gegaan.
Uiteraard bevat deze groente nog een hele reeks andere vitamines en mineralen en een grote hoeveelheid vezels, maar daarin vormt hij niet echt een uitzondering ten opzichte van zijn vele collega groentes.
Sulforafaan
Broccoli heeft de reputatie een kanker fighter te zijn. Ook al is de praktijk veel complexer dan de theorie, die bewering steunt wel degelijk op wetenschappelijkheden. Broccoli bevat een zeer hoog gehalte aan sulforafaan. Deze superstof gaat op verschillende manieren de strijd met kankercellen aan.
Kankercellen ontstaan geheel willekeurig, wanneer er afwijkingen optreden in ons DNA. Onze cellen delen zich continu en hierbij wordt het DNA dat erin zit gekopieerd en doorgegeven naar de nieuw gevormde celletjes. Maar tijdens dit kopiƫren kunnen er fouten gemaakt worden en zo kan een kankercel ontstaan. Schadelijke, kankerverwekkende stoffen van buitenaf, zoals sigarettenrook en asbest, vergroten die kans op fouten enorm.
Omdat er dus voortdurend gelegenheid is voor het ontstaan van kankercellen, is ons lichaam zeer goed voorzien om foutjes in het DNA op te sporen en te corrigeren. Sulforafaan, de stof uit onze broccoli vertraagt de cellen waarin fouten opgespoord werden, zodat ons lichaam meer tijd heeft om zelf de nodige reparaties uit te voeren. Daarnaast bevordert sulforafaan het afsterven van kankerachtige cellen, zodat deze zich niet verder kunnen delen. En tot slot stimuleert sulforafaan processen die ervoor zorgen dat binnen gedrongen kankerverwekkers sneller ons lichaam verlaten.
Niet iedereen neemt de sulforafaan uit broccoli even goed op. Sommige mensen plassen een grote hoeveelheid van de stof gewoon terug uit. Dat is genetisch bepaald, net zoals asperge- en rode bietenpipi. Om zeker te zijn dat je toch voldoende binnenkrijgt, kan je een aantal strategieƫn volgen:
- Je kan simpelweg vaak en veel hoeveelheden broccoli eten, zoals ik.
- Je kan voedingsmiddelen die rijk zijn aan selenium combineren met je broccoli. Selenium verhoogt het effect van sulforafaan tot 13 keer. Dit mineraal zit onder meer in para-, wal- en cashewnoten, kidneybonen, zalm en makreel. (Mijn zoetzure salade met kidneybonen en mijn gegrilde paprika en rode ui met avocado en makreel zijn voorbeelden van zo’n perfecte matches.)
- En tot slot kan je ook broccolischeutjes in je eten verwerken. Deze bevatten namelijk 30 keer zoveel sulforafaan als volwassen broccoli. Dat is logisch, want deze stof is eigenlijk een ingebouwd bestrijdingsmiddel tegen insecten. En planten hebben de grootste bescherming nodig als ze jong, mals en sappig zijn. Broccolischeutjes kan je gewoon zelf kweken uit broccolizaadjes, maar je kan ze ook kopen in sommige natuurvoedingswinkels
Dus, niet-broccolifans, ik hoop dat jullie deze persoonlijke favoriet van mij misschien toch nog eens een kans geven. Vers of uit diepvries, broccoli does it’s thing. Je lichaam zal je dankbaar zijn!
3 reacties
Hallo Karolien
Als vegetariƫr-die-wel-nog-soms-vis-eet ben ik ook een grote broccolifan, omdat het, naast alle andere kwaliteiten die je hierboven opsomt, naar verluidt ook een goede plantaardige ijzerbron zou zijn. Ik verwerk deze groente dan ook vaak in mijn maaltijden, meestal gewokt of geroosterd in de oven. Het enige waar ik dan telkens wat bezorgd om ben, is de aanwezigheid van giftige bestrijdingsmiddelen op de kruintjes. Broccoli is immers zo moeilijk te wassen, met zijn hydrofobe oppervlak: het water lijkt er gewoon af te stromen. Ik ben benieuwd of je hier ook bij stilstaat en of en hoe jij je broccoli wast!
Groetjes, en een welgemeende dank je wel voor de schat aan interessante recepten en informatie over voeding die jouw website is!
Hanne
Hey Hanne, sorry dat je even moest wachten op een antwoord! Het klopt inderdaad dat broccoli heel waterafstotende knopjes heeft maar daar maak ik me persoonlijk niet zo heel erg druk over. Ik moet wel zeggen dat ik broccoli altijd kook (en dus niet stoom) en na het koken merk je wel dat die hydrofobe laag toch doorbroken is. Ik ga er dus vanuit dat eventuele weinig gewenste stoffen dan met het kookwater worden weggegoten (samen met wat vitaminen uiteraard). Als je wat geruster wil zijn, kan je natuurlijk altijd voor biologische broccoli gaan. (Daar worden ook nog pesticiden gebruikt, dus wel zeker blijven spoelen.) Wat je ook eens zou kunnen proberen is de ongekookte broccoli 12 minuten laten weken in een badje water met natriumbicarbonaat (10 g per liter). Dit is een techniek die “zeer perfectionistische” healthy foodies in het algemeen toepassen om zoveel mogelijk pesticiden te verwijderen. Of het natriumbicarbonaat broccoli hydrofieler maakt, weet ik niet, maar je kan het altijd een kans geven. Tot slot wil ik je nog meegeven dat broccoli geen extreme ijzerbron is (courgette bevat bijvoorbeeld al meer ijzer per 100 g dan broccoli) maar tel je vooral niet suf. Als je toch af en toe kampt met een ijzertekort, ga dan zeker aan de slag met massa’s verse groene kruiden! Basilicum, peterselie, munt… allemaal zijn ze rijk aan ijzer dus gebruik ze naar hartelust in al je gerechten!